🛑 तुलसी प्रेम : बंधू प्रेमाची गोष्ट

🛑 तुलसी प्रेम : बंधू प्रेमाची गोष्ट

          आज आमच्या न्हानुचा वाढदिवस. तो जन्माला आला तेव्हा मी दोन वर्षांचा होतो. त्यामुळे त्याच्या जन्माच्या दिवशीची घटना आठवत नाही. पण माझ्या मागून माझा भाऊ , माझा पाठीराखा जन्माला आला. त्याला आम्ही न्हानू म्हणतो. त्याला हे नाव आवडत नसावे कदाचित. अनेकांना आपली टोपण नावे आवडत नसतात. तो लहान असल्यामुळे ' लहान ' चे ' न्हान ' आणि ' न्हान ' चे ' न्हानू ' झाले असावे. त्याचे मूळ नाव किती सुंदर आहे. तुळशीदास हे नाव बाबांनी खूप शोधून दिले असावे. तुळशीदास हे मोठे संत होऊन गेले आहेत. त्यामुळे त्याचे नावच अध्यात्मिक आहे. नावाप्रमाणे तोही अध्यात्मिक बनला आहे. तो खूप आस्तिक आहे. देवांवर त्याची श्रद्धा असते. तो देवांचे खूप करतो. 

          लहानपणी तो हनुमान भक्त होता. त्याच्या मस्तकी व गळ्यावर नेहमी शेंदूर असे. थोडा मोठा झाल्यावर तो अष्टगंध लावू लागला होता. तो दर शनिवारी मारुतीला रुईचा हार करुन घालत असे. तेल वाही. तेलात आपला चेहरा पाही. मला हे सगळं त्याचं बघून करावं लागे. तो करतो म्हणून मीही करण्याचा प्रयत्न केला आहे. पण माझ्या करण्यात नेहमी कृत्रिमता असे. बाबा सांगत म्हणून करावे लागे. पण हळूहळू या गोष्टींची सवय होत गेली. एखादया शनिवारी मारुतीला हार घातला नाही तर चुकल्यासारखे वाटे. शेंदूर फासलेला मारुती मात्र दरवेळी नेहमीसारखाच दिसे. दोन मंदिरांमध्ये ही भक्तीविधी चाले. न्हानू आदल्या दिवसापासून रुईची पाने गोळा करीत असे. आका आणि न्हानू ही दोन भावंडे रामभक्त , हनुमानभक्त होती. 

          आता न्हानू भालचंद्र भक्त झाला आहे. दर दिवशी मंदिरात जात असेल. काही ठरलेल्या वारांना मंदिरात जाऊन नमस्कार करण्याचा नियम तो मोडताना दिसत नाही. मी मात्र देखल्या देवा दंडवत करत असतो. मुद्दाम मंदिरात जाणे माझ्याच्याने होत नाही. जाता जाता मंदिर दिसले आणि मला मनस्वी जावेसे वाटले तरच मी देवळात जातो. वारानुसार देवळात जाणे हे माझ्या मनाला पटत नाही. याचा अर्थ माझी देवाबर श्रद्धा नाही असा होत नाही. मला सतत साथ देणाऱ्या , सतत भेटणाऱ्या माणसांमध्ये देव दिसतो. त्यांच्यात देव दिसत असल्यामुळे मला वेगळे देवालयात देवाला भेटायला जाण्याची तितकीशी आवश्यकता वाटत नसावी. माझा हा असा दृष्टिकोन सर्वानाच आवडेल असे नाही. तो आवडायला पाहिजे असा माझा आग्रहही नसतो. 

          आमचा न्हानू थोडा रागीट आहे. त्याचा राग लगेच शांत होत नाही. तो राग धरुन ठेवतो. तो माझ्यापेक्षा देवाचे करतो , तर त्याने रागाला शांत करायला हवे. त्याचा राग तो थंड करण्याचा प्रयत्नही करत असेल , पण त्याचा गुस्सा तसाच राहिलेला दिसतो. मीही रागावतो , पण माझे रागावणे तात्पुरते असते. पण माझा राग अनावर होतो ही मला नावडणारी गोष्ट आहे. या रागामुळे मी माझी कितीतरी माणसे दुखावून बसलो आहे. आता मात्र मी रागावर खूप नियंत्रण ठेवतो आहे. तो येऊच नये यासाठी प्रयत्न करतो आहे. आपल्या आरोग्यासाठी ही अत्यंत आवश्यक गोष्ट आहे. 

          माझी आणि न्हानुची बरीच भांडणे झाली असतील. लहानपणी त्याला आकडी येत असे. त्यामुळे त्याला सॉफ्ट कॉर्नर असे. तो कधीही डोळे वर करत असे. त्याची ती अवस्था बघवत नसे. खेळता खेळता त्याचे असे होई. त्यामुळे त्याच्यावर आईचे निरतिशय प्रेम होते. ती त्याला अनेकदा कमरेवर घेऊन चहा चपाती भरवे. त्याला बघून मलाही कधीतरी वाटे , मलाही अशी आकडी आली असती तर मलाही आईने असे कमरेवर घेऊन भरवले असते !!! पण असा वाईट विचार कोणालाही कधीही येऊ नये. ही प्रेमाची स्पर्धा आईशी खेळू नये. आई बाबांनी आम्हा सर्वांवर समान प्रेम केले. न्हानुचा राग आला की तो जमिनीवर किंवा भिंतीवर जोरात डोके आपटून घेई. त्यामुळे त्याची भीती वाटे. तो आपल्या जीवाची पर्वा करत नसे.

          पण जसा मोठा होत गेला , ह्या त्याच्या सवयी कमी कमी होत जाऊन अजिबात नाहीशा झाल्या. आजचं त्याचं व्यक्तिमत्त्व आदर्श शिक्षकाचं आहे. त्याने अनेक उत्तम विद्यार्थी घडवले आहेत. त्याचे विद्यार्थी त्याच्याबद्दल भरभरुन बोलतात तेव्हा त्याच्या आदर्शत्वाची कल्पना येते. तो एक उत्तम शिल्पकार , चित्रकार आहे. त्याला वादनाची आवड आहे. त्याचा आवाज चांगला आहे. तो स्वतःसाठी गातो. परशुराम पांचाळ त्याचे आवडते बुवा आहेत. त्याच्या आणि माझ्या अनेक आवडी निवडी मिळत्याजुळत्या आहेत. स्वभाव मात्र भिन्न आहेत. 

          नोकरी मिळेपर्यंत त्याने खूप संघर्ष केला. नोकरी मिळाल्यानंतरही अधिक संघर्षाला त्याला तोंड द्यावे लागले. माझ्या बिडवाडीच्या आत्येची आणि त्यांच्या संपूर्ण कुटुंबाची त्याला मोलाची साथ मिळाली. आर्थिक पडत्या काळात त्यांनी दिलेली अनमोल साथ अविस्मरणीय आहे. त्यांचे आम्ही कायम ऋणी राहू. आम्ही त्याचेच आहोत. आम्ही त्याच्यासाठी काही केले तर ते आमचे कर्तव्यच होते. त्याच्यावर कितीही संकटे आली तरी आम्ही सगळेच त्याच्या नेहमी पाठीशी राहिलो. तो कधीही वाईट वळणाला गेला नाही. आपले काम आणि आपली कला याच्याशी तो सदैव प्रामाणिक आहे याचा मला गर्व आहे. वाद कोणाचे होत नाहीत , पण आमचे वाद एक दोन दिवसांत विरुन जाणारे असतात. दुसऱ्यांना दाखवण्यासारखे आमचे मिठी मारणारे प्रेम नाही , ते अंतर्गत आहे. आम्हाला एकमेकांचा अतिशय आदर आहे. त्याच्यासारखा कलाकार , शिल्पकार मी कधीही होऊ शकणार नाही. तो माझा ग्रेट भाऊ आहे हे लिहिताना माझे डोळे आताही पाणावल्याशिवाय राहात नाहीत. अश्रुंमुळे मला पुढचे धूसर दिसू लागले आहे , त्यामुळे मी आता इथेच थांबतो. Happy Birthday

©️ प्रवीण अशितोष कुबलसर

( 9881471684 )