🟢 प्रदिप मांजरेकरसर : एक शैक्षणिक दीपस्तंभ

 🟢 प्रदिप मांजरेकरसर : एक शैक्षणिक दीपस्तंभ

          बारावी झाल्यानंतर काय करावे हा आमच्यासमोर प्रश्न होता. बऱ्याच विचारमंथनानंतर डीएड करण्याविषयी ठरले. त्याचवर्षी बारावीनंतर डीएड सुरू झाले होते. आमचे मार्क्स बऱ्यापैकी असल्यामुळे आम्हाला डीएडला प्रवेश मिळाला. 40 जागांमध्ये आमचे सिलेक्शन झाले. 

          40 पैकी 40 विद्यार्थी अत्युच्च गुण असलेले होते. त्यातील काही ग्रॅज्युएट झालेले होते. ते सर्व आमचे दादा आणि ताई होते. पण 40 पैकी 40 क्लासमेट्स असल्यामुळे आम्ही एकमेकांना नावानेच हाक मारत असू. 

          सहदेव पालकर, स्मिता निमणकर , योगिता उपरकर , प्रदीप मांजरेकर , संतोष लाड , अरुणा माळवदे , रविंद्र कुडतरकर , दशरथ सावंत असे अतिशय हुशार पदवीधर आम्हाला क्लासमेट म्हणून लाभले. अजूनही होते , पण आता जेवढे आठवले तेवढे सांगितले. सर्वजण त्यांच्या शाखेमध्ये विशेष गुणवत्ता प्राप्त केलेले होते. या सर्वांनी महाविद्यालयीन जीवन अनुभवलेले होते. त्यामुळे महाविद्यालयात शिक्षण घेतानाचे अनेक अनुभव त्यांच्या गाठीशी होते. आम्ही मात्र नुकतेच ज्युनिअर कॉलेजमधून महाविद्यालयात पदार्पण केले होते. 

          आम्हाला या मोठ्या अनुभवी मित्र मैत्रिणींचा आधार होता. पहिले एक दोन महिने आम्ही गप्पच होतो. पण हळूहळू आमचे महाविद्यालयीन जीवन खऱ्या अर्थाने सुरू झाले होते. 

          आमच्या वर्गातील मांजरेकरांचा ' प्रदीप ' आमचा नेता होता. तो दररोज काहीतरी नवीन संकल्पना सांगत असे. डीएड प्रशासनास विरोध करण्याची क्षमता त्याच्या शब्दात होती. अन्याय कधीही सहन करायचा नाही असे त्याचे कायमच म्हणणे असते. त्याच्याकडून आम्ही बरेच काही शिकलो. अर्थात सगळ्यांकडूनच आम्हाला शिकता आले , पण त्याच्याकडून जरा जास्तच शिकलो. 

          आत्मविश्वासाने लढा देण्याचे सामर्थ्य त्यानेच आमच्यात आणले. त्याने एखादी गोष्ट करायची ठरवली आणि आम्ही ती नाही केली असे कधी झाले नाही. त्याला आम्ही कधीही विरोध केला नाही. त्याचा विरोध बरोबर होता हे आम्हाला समजत होते , कळत होते , पण वळत नव्हते. कारण आम्ही घाबरट होतो. आमचा हा भित्रेपणा त्याने लवकरच घालवला. त्याच्या शब्दांनी आमच्यात वीरश्री संचारत असे. तो आमच्यासाठी कायमच आदर्श असणार आहे. आता त्याला आदर्श शिक्षक पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आलेले आहे. 

          त्याचे विचार परखड असतात. त्याने आम्हा सगळ्यांच्यात आपले विचार पेरले होते. दोन वर्षातील डीएड कालावधीत महाविद्यालयातील प्राध्यापकांनी आम्हाला व्यावसायिक मार्गदर्शन केले आणि प्रदीपने आम्हाला अनुभवांचे शिक्षण दिले. तो आमच्यापेक्षा वयाने आणि ज्ञानानेही कायमच मोठा होता आणि असणार आहे. 

          आपल्या जिल्हयातील आणि परजिल्ह्यातील असे आम्ही 40 मित्र मैत्रिणी विचारांनी एकत्र बांधले गेलो होतो. आज हे सगळे मित्र आणि मैत्रिणी विविध जिल्हा परिषद किंवा माध्यमिक शाळांमध्ये शिक्षक म्हणून आपले कर्तव्य प्रभावीपणे बजावताना दिसत आहेत. 

          ' कॉमन ऑफ ' हा आमच्या वर्गाचा एक ट्रेंड बनला होता. त्यामुळे तर आमचा प्रदीप संपूर्ण कणकवलीत प्रसिद्द झाला होता. स्वातंत्र्य म्हणजे स्वैराचार नव्हे , या एका वाक्यावर आमच्या क्लासमेट्सनी 5 ते 6 तरी कॉमन ऑफ घेतले असतील. प्रशासन एखादा त्रासदायक नियम आमच्यावर लादत आहे असे समजले की दुसऱ्या दिवशी त्यांना कल्पना देऊन ' कॉमन ऑफ ' होत असे. कॉमन ऑफ म्हणजे आम्ही घेतलेली सामुहिक सुट्टी असे. या सामूहिक सुट्टीची संकल्पना आम्हाला नवीनच होती. 

          आज आम्ही सगळे एकमेकांच्या जवळ नसलो तरी आठवणींच्या रूपाने नेहमीच जवळ आहोत. प्रदीपला सगळे ' पदो ' किंवा ' पदया ' म्हणतात. डीएड कॉलेजची आठवण आली की आम्हाला आमचा कॉमन ऑफ आठवतो. आणि कॉमन ऑफ आठवला की पदोपदी आमचा प्रदीप मांजरेकर आठवतो. कित्येक वर्षानंतर Whats App आले आणि आमचा व्हाट्स अँप ग्रुप स्थापन झाला. आमच्या ग्रुपचे नावसुद्धा " कॉमन ऑफ ' ग्रुप असेच आहे , आता बोला ? 

©️ प्रवीण अशितोष कुबलसर , ( 9881471684 )