लोण्यासारखे लोणे

 🔵 लोण्यासारखे लोणे

          माझ्या वडिलांचे शिक्षण किर्लोस आंबवणे शाळेत झाले. त्यावेळी सातवी फायनल पर्यंतचे शिक्षण अतिशय महत्वाचे मानले जाई. ते सातवीपर्यंत शिकले. इंग्रजी नसूनही ते इंग्रजी वाचतात. आज माझे वडील 75 वर्षांचे आहेत. चष्मा न लावता बारीक मजकूर वाचू शकतात. त्यांच्या दोन्ही डोळ्यांत लेन्स बसविल्या आहेत. लेन्स बसविल्यानंतरही चष्मा लागतो. पण बाबांना चष्म्याशिवाय स्पष्ट दिसते ही त्या डोळ्यांच्या डॉक्टरांसाठीही गर्वाची बाब ठरली असे ते डॉक्टरच सांगतात. बाबा आता अँड्रॉइड मोबाईलवर Whats App , फेसबुक वापरतात. 

          त्यावेळी बाबांना शिकवायला लोणे नावाचे गुरुजी होते. लोणेगुरुजी अतिशय प्रेमळ असले तरी शिस्तबद्ध होते. गावातील सर्व विद्यार्थी , पालक यांचे ते आवडते शिक्षक होते. शिस्तीसाठी ते मारत , पण चांगल्या वर्तनासाठी ते मुलांना शाबासकीही देत असत. त्यांची स्वतःची मुलेही त्याच शाळेत प्राथमिक शिक्षण घेत होती. ही माझी मुले आणि ती पालकांची मुले असा त्यांनी कधी भेद केला नाही. स्वतःच्या मुलांनाही त्यांनी कडक शिस्तीतच वाढवले. आता त्यांची मुलेही म्हातारी झाली आहेत. त्यांनी वयाच्या 98 व्या वर्षी आपला देह ठेवला.

          आपल्या गुरुजींच्या दुःखद निधनाची बातमी समजल्यानंतर माझे बाबा अस्वस्थ झाले. आपल्या शिक्षकांसाठी अस्वस्थ होणारे असे विद्यार्थी आजच्या जगात नक्कीच सापडतील का ? शोधावे लागतील. नक्कीच सापडू शकतात. मग काय ? बाबांना घेऊन जावे लागले मालवणला त्यांच्या घरी. आम्ही सगळेच गेलो. लोणेगुरुजींना आम्ही सगळे यापूर्वी प्रत्यक्ष भेटलो होतो. त्यांना ऐकू येणे कमी झाले होते. पण त्यांचे प्रेमळ बोलणे सर्वांनाच आवडले. आज आम्ही त्यांच्या घरी गेलो तरी ते भेटणार नव्हते. 

          लोणेगुरुजींचे सर्व मुलगे , सुना , नातू , नातसुना यांना बघून आम्ही भारावून गेलो. ते सर्वजण आम्हाला बघून भारावून गेलेले दिसत होते. त्यांचा एक मुलगा तर अक्षरशः रडू लागला. बाबांनी त्याला शांत केले. गुरुजींच्या या मुलाला पॅरॅलिसिस झाल्यामुळे खुर्चीवर नीट बसताही येत नव्हते.

          गुरुजींचे घर तारकर्ली बीच पासून जवळ होते. आम्ही गाडी बाहेर पार्क केली होती. लोणेगुरुजींचा नातू आम्हाला सोडायला गाडीपर्यंत आला. कितीतरी वर्षानंतर विसरले न गेलेले हे प्राथमिक शिक्षक बाबांनी शोधून काढले होते. लोणेगुरुजींचा फोटो बाबांच्या पैशाच्या पाकिटात आणि कायमचा हृदयात पाहायला मिळतो. लोणेगुरुजींनी बाबांना शिकवले , बाबांनी आम्हाला शिकवले आणि आम्ही आता शिक्षक होऊन शिक्षणाचे हे लोण सगळीकडे लोण्यासारखे होऊन पसरवत आहोत ही आमच्यासाठी अत्यंत भाग्याची गोष्ट आहे. 

©️ प्रवीण अशितोष कुबलसर ( 9881471684 )