पाटकरांचा चहा

      कणकवली ढालकाठीच्या शेजारी आमचे दुकान असतानाची गोष्ट. तसे आम्ही त्याच परिसरात विविध ठिकाणी फिरलो. तिथून खूप लांब दुकान घेणे आमच्याही जीवावर आले असते. कारण आमची ओळखीची माणसे या परिसरातच जास्त होती. कणकवली कॉलेज , विद्यामंदिर , तीन नंबर शाळा , बाजारपेठ , भालचंद्र महाराज आश्रम ही महत्त्वाची ठिकाणे आमच्यापासून जवळ असलेली आम्हाला आवडत होती. या सर्वांशीच आमचे जिव्हाळ्याचे नाते जुळले होते. 

          आमच्या दुकानशेजारी एक चहाचे दुकान होते. हॉटेल असले तरी तिथे चहा सतत मिळे. भजी क्वचितच मिळे. हे चहाचे दुकान पाटकरांचे होते. सुरेश पाटकर नावाचे हे गृहस्थ आमच्या दुकानात सतत बसलेले असत. पेपर वाचणे हा त्यांचा आवडता छंद होता. ते संपूर्ण पेपर वाचून काढत. अग्रलेख वाचून त्यावर चर्चा देखील करत. त्यांचे सामान्यज्ञान वर्तमानपत्रातील दैनंदिन लेख वाचून वाढलेले होते. पेपर वाचता वाचता ' पाटकर , दोन चहा पाठवा. ' असा आवाजही ते ऐकत आणि लगेच चहा गरम करून त्यांना चहा नेऊन देत. पुन्हा आमच्या दुकानात येऊन उर्वरित पेपर वाचून पूर्ण करत. असे त्यांचे रोज चाले. आमच्या दुकानात जास्त गिऱ्हाईके असली तर ते स्वतःच्या हॉटेलमध्ये जाऊन पेपर वाचत. पेपर वाचून संपला की आमचा पेपर आणून देत. पेपरात एखादी बातमी त्यांनी वाचायची राहिली असे होणे शक्यच नसे. कारण आमच्या बाबांनी एखादी बातमी पाटकरांना विचारली तर ते पान नंबरासह बातमी सविस्तर सांगत असत. 

          त्यांचा पोशाख अगदी साधा असे. पांढरा लेंगा आणि पांढरी सँडो बनियन. सँडो म्हणजे बिनबाह्यांची. सतत तोच वेष असल्याने ते दररोज तसेच दिसत जसे काल दिसले होते. दाढी वाढली तर ते स्वतः करत. केस मात्र आमच्या दुकानात कापत. पांढरा शर्ट आणि पांढरा लेंगा घातलेले पाटकरकाका सुंदर दिसत. पण असा वेष घातलेले पाटकरकाका दुर्मिळ होते. 

          त्यांच्या चहाची चव लाजबाब होती. आमच्या घरचा चहा आणि त्यांचा चहा यात खूपच फरक जाणवे. त्यांचा चहा आमच्यासाठी कायमच अमृततुल्य असाच होता. आज जर त्यांचे हॉटेल असते, तर आम्ही तो अमृततुल्य चहा त्यांच्याकडेच जाऊन घेतला असता. ते कोरा चहा करून ठेवत. चहाच्या किटलीत तो भरून ठेवत. मोठ्या पातेल्यात गरम पाणी करून ठेऊन त्यावर ही चहाची किटली ठेऊन देत. कधीही चहा द्यायचा असला की दोन चमचे दूध घालून तो कोरा चहा अमृततुल्य बनवत. चहाच्या ग्लासमध्ये ओतताना ते बरोबर मापात ओतत. आम्ही त्यांच्याकडून तीन ते चार वेळा तरी चहा घेत असू. त्यावेळी 50 पैशांचा चहा मिळे. कधी कधी आमची काही गिऱ्हाईके आम्हाला त्यांच्याकडचा चहा देत. आम्ही बाकी कसले नसलो तरी चहाचे शौकीन जास्त होतो. आणि पाटकरांच्या हातचा चहा मिळणार तर मग सोडतच नसू. आई दुकानात चपाती आणि उसळ पाठवून देत असे. आम्ही कधीतरी चहातून चपाती खात असू. एकच चहा मागवला असला तर तो तिघांमध्येही वाटला जाई. बाबांनी प्यायलेल्या चहाच्या ग्लासमधून आम्ही भावंडे दोन दोन झुरके घेऊ. 

          आज पाटकरकाका नाहीत , त्यांचे हॉटेल नाही , त्यांचा अमृततुल्य चहा नाही. पण त्यांच्यासोबत घालवलेल्या चहाच्या आठवणी नुकत्याच आले घालून उकळलेल्या गरमागरम चहासारख्या अजूनही तशाच आहेत. 

 ©️ प्रवीण अशितोष कुबलसर ( 9881471684 )