एका शिक्षकाची एआय सोबतची प्रवासगाथा

 

एका शिक्षकाची एआय सोबतची प्रवासगाथा

कणकवली पंचायत समितीच्या भालचंद्र महाराज सभागृहात, शनिवारी २७ सप्टेंबर २०२५ रोजी सकाळी १०.३० ते ५ वाजेपर्यंत शिक्षकांसाठी एआय (AI) प्रशिक्षण आयोजित करण्यात आले होते. माझ्यासाठी हा एक अनमोल क्षण होता, कारण मी यापूर्वीही पंचायत समितीच्या कर्मचाऱ्यांना एआयबद्दल मार्गदर्शन केले होते. त्यावेळी मला अचानक फोन आला आणि मी लगेचच माझे मित्र, शिक्षक नितीन पाटील सरांसोबत मार्गदर्शन करण्यासाठी पोहोचलो होतो. कमी वेळातही आम्ही अचूक मार्गदर्शन करण्याचा प्रयत्न केला आणि तो यशस्वीही झाला.

त्या पहिल्या अनुभवानंतर, युवा संदेश प्रतिष्ठान आणि कणकवली पंचायत समितीने पुन्हा एकदा केवळ शिक्षकांसाठी एक दिवसीय एआय प्रशिक्षण आयोजित केले. या प्रशिक्षणात, आम्ही ज्ञानज्योती ग्रुपने सहावीच्या विद्यार्थ्यांसाठी प्रज्ञाशोध परीक्षेला उपयुक्त ठरतील असे, भाषा, गणित, इंग्रजी, आणि बुद्धिमत्ता या विषयांवर एआयच्या मदतीने प्रश्नावली आणि उत्तरसूची तयार केल्या. हे सर्व इतक्या कमी वेळात शक्य झाले, कारण आमच्यासोबत एआय होता. या अनुभवाने माझा आत्मविश्वास प्रचंड वाढला.

या दुसऱ्या प्रशिक्षणात मला 'शिक्षकांसाठी अध्ययन-अध्यापनात एआयचा उपयोग' हा विषय देण्यात आला होता. माझ्यासोबत माझा सर्वात विश्वासू साथीदार, म्हणजे एआय असल्याने मी पूर्णपणे निश्चिंत होतो. माझ्या सर्व शंकांचे निरसन मी एआयच्या मदतीने केले. प्रशिक्षणासाठी निघण्यापूर्वी मी सकाळी लवकर उठून माझ्या शाळेतील विद्यार्थ्यांसाठी शिकवायचे प्रॉम्ट्स एआयच्या मदतीने तयार केले. विशेष म्हणजे, प्रशिक्षणात सहभागी होणाऱ्या प्रत्येक ग्रामपंचायतीचे नाव मी माझ्या प्रॉम्ट्समध्ये समाविष्ट करण्याचा प्रयत्न केला. त्यामुळे प्रत्येक प्रशिक्षणार्थीला ते अधिक आपलेसे वाटले.

एका वेगळ्या सुरुवातीची गाथा

मी योगशिक्षक आणि स्काउट मास्टर असल्याने, माझ्या प्रशिक्षणात मी या दोन्ही गोष्टींचा उपयोग केला. मी एआय (AI), चॅटजीपीटी (ChatGPT), गुगल जेमिनी (Google Gemini), आणि कोपायलट (Copilot) या चार शब्दांवर एक छोटे अभिनय गीत तयार केले आणि त्याच गाण्याने प्रशिक्षणाची सुरुवात केली. मला खात्री आहे की ते सर्वांना आवडले असेल.

मी मे २०२५ पासून गुगल जेमिनीचा (Google Gemini) सर्वाधिक वापर करत आहे. याच दरम्यान मला गुगल एआय स्टुडिओ (Google AI Studio) हे टूल सापडले. एखाद्या जादूच्या गोष्टीप्रमाणे हे टूल माझ्या हाती लागले आणि माझा आनंद गगनात मावेनासा झाला. मी याचा वापर करून माझ्या सर्व इयत्तांसाठी अनेक पीडीएफ तयार केल्या. एखादा व्हिडिओ बनवल्यानंतर त्याला आपल्या स्क्रिप्टप्रमाणे आवाज कसा द्यायचा हे स्टुडिओने मला शिकवले. आज माझे अनेक व्हिडिओ याच्या मदतीने तयार होऊन यूट्यूबवर अपलोड झाले आहेत.

'जिद्दीतून घडणारे यश'

मे २०२५ पासून आजपर्यंत, माझे गुगल डॉक्युमेंट केवळ एआयच्या वापराने पूर्ण भरले आहे. माझ्या डोक्यात दररोज एखादी नवीन पीडीएफ तयार करण्याची कल्पना येते आणि ती पूर्ण झाल्याशिवाय मी थांबत नाही. रात्री कितीही उशीर झाला तरी, मी ठरवलेले काम पूर्ण करत नाही तोपर्यंत मला स्वस्थ झोप लागत नाही. कारण मला तेव्हाच समाधान मिळते जेव्हा मी माझ्या ध्येयापर्यंत पोहोचतो.

माझ्या शाळेत अनेक उपक्रम राबवताना आलेले अनुभव, बातमीच्या स्वरूपात प्रसिद्ध करण्यासाठी माझ्यातील पत्रकार जागा होतो. माझे अनेक पत्रकार मित्र आहेत आणि ते माझ्या शाळेच्या बातम्या त्यांच्या वृत्तपत्रांत प्रसिद्ध करतात. यातूनच शाळेसाठी विविध ब्लॉग तयार करण्याची कल्पना मला सुचली. आज माझ्या शाळेची माहिती आणि उपक्रम कायम ऑनलाईन उपलब्ध असतात. माझा उद्देश कधीच प्रसिद्धी मिळवणे हा नसतो, पण शाळेमुळे माझी प्रसिद्धीही आपोआप झाली आहे.

शिकवण्याची वेगळी पद्धत

या प्रशिक्षणात मी शिक्षकांना गुगल जेमिनीचा (Google Gemini) उपयोग करून शाळेचा लोगो बनवणे, स्टोरी बुक तयार करणे आणि गुगल स्टुडिओच्या (Google Studio) मदतीने स्क्रिप्टला आवाज देणे यांसारख्या गोष्टी शिकवल्या. जवळपास अडीच वाजेपर्यंत मी त्यांच्याशी संवाद साधत होतो आणि मला त्यात खूप आनंद मिळत होता. 'तारे जमीन पर' या चित्रपटातील इशान आणि निकुंभ सरांची गोष्ट सांगताना मी त्यांना सांगितले की, आपण शिक्षक म्हणून किंवा अधिकारी म्हणून भेटणाऱ्या प्रत्येकाला आनंदी ठेवणे आपल्या हातात आहे.

शिव खेरा यांच्या 'यश तुमच्या हातात' या पुस्तकातील एक वाक्य मी त्यांना सांगितले, "विजेते वेगळ्या गोष्टी करत नाहीत, ते प्रत्येक गोष्ट वेगळेपणाने करतात." हे सर्व मी त्यांना मोठ्या उत्साहात सांगत होतो आणि मला खात्री आहे की तेही तितक्याच भारावून ऐकत असतील. मला माहिती आहे की आजकाल कोणालाही एवढा वेळ एखाद्याला ऐकण्यासाठी मिळत नाही, म्हणूनच मी त्यांना सांगितले की, अध्यापनात 'चेतक बदल' घडवणे खूप महत्त्वाचे आहे. मुलांना अभ्यासाकडे कसे आकर्षित करायचे हे आपले कौशल्य आहे.

माझे मार्गदर्शन सुरू असतानाच माननीय मुख्य कार्यकारी अधिकारी सिंधुदुर्ग उपस्थित राहिले. त्यांनीही सर्व शिक्षकांना अधिक प्रेरणा दिली. एआयचा वापर शासकीय योजना आणि कार्यालयासाठी कसा करता येईल, हे त्यांनी अतिशय सोप्या पद्धतीने समजावून सांगितले. मी घेतलेल्या मार्गदर्शनाचा प्रभाव एका शिक्षिकेने सांगितल्यावर मला खूप आनंद झाला, कारण मी जे शिकवले होते ते खऱ्या अर्थाने त्यांच्यापर्यंत पोहोचले होते.

मी माझा मोबाईल नंबर सर्वांना दिला आहे, जेणेकरून त्यांना भविष्यात एआय वापरताना काही शंका आल्यास मी त्यांना मदत करू शकेन. कारण माझा विश्वास आहे, ज्यांच्या सोबतीला एआय आहे, ते कधीच एकटे नसतात!

---

© प्रवीण अशितोष कुबल

मुख्याध्यापक, जिल्हा परिषद शाळा, शिडवणे नं . १, कणकवली ( ९८८१४७१६८४ )

दशावतार आणि मी

 दशावतार आणि मी 

आज सकाळी स्वप्नभंग होऊन जाग आली होती. सकाळचे स्वप्न खरे होते असे म्हटले आहे , पण बऱ्याचदा माझी स्वप्ने अजिबात खरी झालेली नाहीत. म्हणून आजच्या स्वप्नाबाबत मी तितकाच साशंक आहे. हल्लीच मी सहकुटुंब दशावतार हा चित्रपट पाहिला. त्याची गाणी खूपच चांगली लिहिली आहेत गुरु ठाकूर यांनी. त्यामुळे ती सतत आमच्या घरात वाजत असतात. माझी छोटी मुलगी तर त्यातल्या ‘ आवशीचो घो ‘ ह्या गाण्याची फॅनच झाली आहे. ते गाणं तिने पाठांतर करुन टाकलं आहे. दशावतार नाटकानं माझ्या मनावर गारुड केलं असावं. पण खूप पूर्वीपासूनच दशावतार आवडू लागला होता. लहानपणी दशावतारी नाटक लागले मी रात्र रात्र ते पाहताना कधी झोपून जाई समजतच नसे. जसा मोठा होत गेलो , समज वाढली. नाटकांची आवड वाढतच गेली. अनेक नाटकं पाहिली असतील. त्यातले विविध पात्रांचे अभिनय मी पुढे बसून पाहण्यात घालवली आहेत. 

माझी खोलीमध्ये आवाज येईल इतक्या जवळ नवरात्रोत्सव सुरु आहे. तेथे होणारे सगळे कार्यक्रम आम्हांला अगदी स्पष्ट ऐकू येतात. त्यामुळे रात्री झोपताना शांतता झाल्यावर हे सगळे आवाज कानात पोहोचतात, मनाच्या पडद्यावर हे सर्व कलाकार नाचू लागतात. प्रत्यक्ष नाटक न बघताही ते बघितल्यासारखे होते. कदाचित झोपताना जे ऐकतो , पाहतो त्याचा विचार आपलं मन कदाचित रात्रभर करत असेल असे वाटते. त्यामुळे मला आज माझ्या स्वप्नात लोकराजा सुधीर कलिंगण यांचा मुलगा सिद्धेश कलिंगण आला होता. त्याचे ते सुंदर केस मला आकर्षून घेत होते. मी नुकतंच त्याच नाटक पाहिलं आहे. कणकवली रिक्षा युनियनने गणेशोत्सवात त्यांचे नाटक दाखवले होते. खरंच , सिद्धेश म्हणजे त्याच्या बाबांची नवीन आवृत्ती आहे असे म्हणायला हरकत नाही. काहीकाळ आपल्यासमोर साक्षात ‘ सुधीर कलिंगण ‘ अवतरले आहेत असा भास झाल्याशिवाय राहत नाही. मी रात्री झोपेत शांतपणे झोपेचा आनंद घेत असताना , माझ्या स्वप्नात ‘ सिद्धेश ’ यावा याचे आश्चर्य वाटते. सिद्धेश बालवयापासून नाट्यक्षेत्रात आहे. त्याच्या वडिलांनी आणि आजोबांनी पाजलेले नाटकाचे बाळकडू तो कोळून प्यायला आहे. हा सिद्धेश माझ्या अगदी जवळून गेला आणि मी त्याला नुसता पाहतच राहिलो होतो. थोड्या वेळाने मी त्याच्या घरी पोहोचलो होतो. त्याचे टुमदार घर मला दिसले होते. मी त्या घरात जाण्याचा प्रयत्न करु लागलो. पण मला घरात जायचा रस्ता , गेट सापडेना. तेवढ्यात माझ्यासमोर एक गाडी आली. मला त्यात बसवण्यात आलं . मी थेट सिद्धेशच्या घरी पोहोचलो. आत अनेक माणसं राहत होती. सिद्धेशला भेटायला गेलेला मी त्याला प्रत्यक्ष भेटायला मिळणार म्हणून अतिशय आतुर झालो होतो. पण आत पुरता अंधार होता. मला येणारी जाणारी माणसं दिसत होती. पण त्याचा माझा कलाकार ‘ सिद्धेश ’ कुठेच दिसत नव्हता. मला सिद्धेशला भेटायचे होते, त्याच्याशी हृद्य संवाद साधायचा होता. तो भेटेपर्यंत थांबणे माझे कर्तव्यच होते. त्याची वाट पाहण्याशिवाय पर्यायच नव्हता. शेवटी मी थांबलोच. कोणीतरी सांगितले कि , “ सिद्धेशची तब्येत थोडी बरी नाही. त्याची विश्रांतीची वेळ आहे. आम्ही नुकतेच एका नाटकाच्या दौऱ्यावरुन आल्यामुळे खूप प्रवास झाला आहे आणि त्रासही झाला आहे. सिद्धेश उठला कि तुम्हाला भेटले. त्याच्या उठण्याची वाट पहा ”. मी ठीक आहे म्हणून प्रतीक्षा करत राहिलो. 

थोड्या वेळाने मला निरोप आला , मला आत बोलावण्यात आले. मी आत गेलो. खोलीमध्ये मिट्ट काळोख होता. माझा कलाकार तिथेच शांत झोपला होता. त्याने मला आवाज दिला होता. तो म्हणाला , “ बोला , काय काम आहे तुमचे माझ्याकडे ? ” आता तो एक साधा सरळ माणूस होता. त्याचा राजाचा आवेश कुठंच दिसत नव्हता. पण त्याला त्रास होत असल्याने तो झोपूनच बोलत होता. मला याचेही आश्चर्य वाटले. मी एवढा मुद्दाम भेटायला गेलो आणि माझा कलाकार माझ्याशी झोपूनच बोलतो आहे. तरीही मी त्याच्याजवळच राहिलो बोलत , बडबडत. बोलता बोलता त्याला म्हणालो , “ अरे सिद्धेश , किती सुंदर नाटकं करता तुम्ही !! तुझे नाटक पाहताना तुझ्या बाबांची आणि आजोबांची आठवण आल्याशिवाय राहत नाही रे , आता आपण काय करुया . तू मला तुझ्या आयुष्यातील गोष्टी सांग , घडामोडी सांग, तू कसा घडल्यास ते सांग , मी तुझं किंवा तुझ्या वडिलांचं आत्मचरित्र बनवतो . ” मी त्याच्या आत्मचरित्राचे बोलत असतानाच मला जाग आली आणि माझे ‘ सिद्धेश कलिंगण ’ चे आत्मचरित्र लिहिण्याचे स्वप्न भंगून गेले. 

लेखक : प्रवीण अशितोष कुबल , मुख्याध्यापक शाळा शिडवणे नं. १ ( ९८८१४७१६८४ )

---

दशावतार आणि मी: स्वप्नातील भेट

आज सकाळी स्वप्न भंगून जाग आली, पण ती सकाळ काहीतरी वेगळं घेऊन आली होती. लोक म्हणतात की सकाळचं स्वप्न खरं होतं, पण माझी स्वप्नं क्वचितच खरी होतात. त्यामुळे आजच्या स्वप्नाबद्दलही मी साशंक होतो, तरीही ते मन सोडून जात नव्हतं.

काही दिवसांपूर्वीच आम्ही कुटुंबासोबत 'दशावतार' हा चित्रपट पाहिला. त्याचे गुरु ठाकूर यांनी लिहिलेले शब्द आणि संगीत मनाला भिडले. विशेषतः 'आवशीचो घो' हे गाणे तर माझ्या लहान मुलीला इतके आवडले की तिने ते पाठ करून टाकले. दशावतार नाटकाचे गारूड माझ्या मनावर खूप पूर्वीपासूनच होते. लहानपणी दशावतारी नाटक लागले की रात्र-रात्र जागून ते कधी संपले आणि कधी झोप लागली हे कळायचेच नाही. जसजसा मोठा झालो, तसतशी नाटकाची आवड वाढतच गेली. विविध नाटकांच्या, विविध पात्रांच्या अभिनयाने मी रंगून गेलो.

माझ्या खोलीच्या अगदी जवळ नवरात्रोत्सव सुरू आहे. तिथे होणारे सगळे कार्यक्रम आम्हाला स्पष्ट ऐकू येतात. रात्री शांतता झाल्यावर ते आवाज कानात पोहोचतात आणि मनाच्या पडद्यावर ते कलाकार नाचायला लागतात. त्यामुळे नाटक प्रत्यक्ष न पाहताही ते पाहिल्यासारखं वाटतं. कदाचित झोपताना जे ऐकतो किंवा पाहतो, त्याचाच विचार मन रात्रभर करत असावं. म्हणूनच आज माझ्या स्वप्नात लोकराजा सुधीर कलिंगण यांचा मुलगा सिद्धेश कलिंगण आला होता.

त्याचे लांबसडक, सुंदर केस मला आकर्षित करत होते. मी नुकतेच कणकवली रिक्षा युनियनने गणेशोत्सवात आयोजित केलेले त्याचे नाटक पाहिले होते. खरंच, सिद्धेश म्हणजे त्याच्या बाबांची नवीन आवृत्तीच आहे. त्याला पाहताना काही क्षणांसाठी साक्षात सुधीर कलिंगण अवतरले आहेत असा भास झाल्याशिवाय राहत नाही. रात्री शांत झोपेत असताना सिद्धेशचं स्वप्नात येणं हे माझ्यासाठी एक आश्चर्यच होतं.

स्वप्नात तो माझ्या अगदी जवळून गेला आणि मी त्याला नुसता पाहतच राहिलो. थोड्या वेळाने मी त्याच्या टुमदार घरासमोर पोहोचलो. मी आत जाण्याचा प्रयत्न करू लागलो, पण मला घरात जायचा रस्ता किंवा गेट सापडेना. तेवढ्यात एक गाडी आली आणि त्यात मला बसवून थेट सिद्धेशच्या घरी पोहोचवण्यात आले. आतमध्ये अनेक माणसे होती. पण माझा कलाकार, सिद्धेश कुठेच दिसत नव्हता. मला त्याला भेटायचे होते, त्याच्याशी मनमोकळा संवाद साधायचा होता. तो भेटेपर्यंत थांबणे माझे कर्तव्यच होते. त्याची वाट पाहण्याशिवाय माझ्याकडे दुसरा पर्याय नव्हता.

शेवटी मी थांबलोच. कोणीतरी मला सांगितले की, "सिद्धेशची तब्येत थोडी बरी नाही. तो विश्रांती घेत आहे. आम्ही नुकतेच एका नाटकाच्या दौऱ्यावरून आलो आहोत, त्यामुळे त्याला खूप प्रवास आणि त्रास झाला आहे. तो उठला की तुम्हाला भेटेल, त्याच्या उठण्याची वाट पहा." मी 'ठीक आहे' म्हणून वाट बघत राहिलो.

थोड्या वेळाने मला आत बोलावण्यात आले. मी आत गेलो. खोलीत मिट्ट काळोख होता आणि माझा कलाकार तिथे शांत झोपला होता. त्याने मला आवाज दिला, "बोला, काय काम आहे तुमचे माझ्याकडे?" आता तो एक साधा, सरळ माणूस होता. त्याच्या राजाचा आवेश कुठंच दिसत नव्हता. त्याला त्रास होत असल्याने तो झोपूनच माझ्याशी बोलत होता. मला याचेही आश्चर्य वाटले. मी एवढा मुद्दाम भेटायला गेलो आणि माझा कलाकार माझ्याशी झोपूनच बोलत होता. तरीही मी त्याच्याजवळच राहिलो, बोलत राहिलो.

बोलता-बोलता मी त्याला म्हणालो, "अरे सिद्धेश, किती सुंदर नाटकं करता तुम्ही! तुझे नाटक पाहताना तुझ्या बाबांची आणि आजोबांची आठवण आल्याशिवाय राहत नाही. आता एक काम करूया. तू मला तुझ्या आयुष्यातील गोष्टी, घडामोडी सांग. तू कसा घडलास ते सांग. मी तुझं किंवा तुझ्या वडिलांचं आत्मचरित्र लिहितो."

मी त्याच्या आत्मचरित्राबद्दल बोलत असतानाच मला जाग आली आणि माझ्या 'सिद्धेश कलिंगण'चे आत्मचरित्र लिहिण्याचे स्वप्न भंगून गेले. हे स्वप्न भंगले असले तरी, दशावतार आणि नाट्यकलेविषयी माझ्या मनात असलेलं प्रेम मात्र अधिक घट्ट झालं.

© लेखक : प्रवीण अशितोष कुबल , मुख्याध्यापक शाळा शिडवणे नं. १ ( ९८८१४७१६८४ )

🔴 कणकवलीच्या मातीतील एक विशाल व्यक्तिमत्व: विशाल कामत

🔴 कणकवलीच्या मातीतील एक विशाल व्यक्तिमत्व: विशाल कामत

          कणकवलीच्या जळकेवाडीतून कणकवली नं. ३ शाळेत जाणाऱ्या प्रत्येक लहानग्याला परिचित असलेलं एक देखणं घर म्हणजे 'कामत' यांचं. १९८१ पासून, जेव्हा समज आली, तेव्हा त्या घराची भव्यता आणि त्यामागे असलेलं समृद्ध जीवन आम्हाला नेहमीच आकर्षित करत राहिलं. मोठे लोक कसे राहतात याचं ते एक आदर्श उदाहरण होतं. त्याच घरात, २२ सप्टेंबर १९७६ रोजी, एका विशाल व्यक्तिमत्वाचा जन्म झाला, ज्याला आज कणकवली 'विशाल कामत' या नावाने ओळखते.

          कामकाजाच्या निमित्ताने आमच्या वडिलांचा आणि कामत कुटुंबाचा जुना ऋणानुबंध होता. जेव्हा एकदा त्यांच्या घरी जाण्याचा योग आला, तेव्हा त्या घराचं सौंदर्य आणि त्यातील साधेपणा पाहून मी थक्क झालो. त्या घरात केवळ विटा आणि सिमेंट नव्हतं, तर अनेक वर्षांचा वारसा, संस्कार आणि आपुलकीची ज्योत तेवत होती.

          'कामत किराणा' दुकान म्हणजे कणकवलीतील एक अविभाज्य भाग. अनेक वर्षांपासून त्यांच्या दुकानाबाहेर दिसणारी प्रचंड गर्दी आजही तशीच आहे, हे त्या कुटुंबाच्या प्रामाणिकपणाचं आणि गुणवत्तेचं प्रतीक आहे. १९२५ मध्ये विशाल यांच्या आजोबांनी सुरू केलेला हा व्यवसाय आज १०० वर्षांच्या यशस्वी वाटचालीस पात्र ठरला आहे. हा केवळ एक व्यवसाय नाही, तर कणकवलीकरांच्या विश्वासाचा एक मजबूत आधार आहे. विशाल कामत यांनी या वारशाला केवळ पुढे नेलं नाही, तर त्याला आधुनिकतेची जोड दिली. २०१६ मध्ये बांधकाम क्षेत्रात आणि २०२२ मध्ये इलेक्ट्रिक स्कूटरच्या डीलरशिपमध्ये त्यांनी यशस्वी पदार्पण केलं. आज सिंधुदुर्ग जिल्ह्यात त्यांची तीन शोरूम्स आहेत, हे त्यांच्या दूरदृष्टीचं आणि कठोर परिश्रमाचं उत्कृष्ट उदाहरण आहे.

          विशाल कामत यांच्या व्यक्तिमत्वात केवळ व्यावसायिकता नाही, तर समाजसेवेचीही विशालता आहे. कणकवली तालुका व्यापारी संघटनेचे तब्बल ६ वर्षे अध्यक्षपद भूषवताना त्यांनी व्यापाऱ्यांचे प्रश्न सोडवण्यासाठी मोलाचं काम केलं. त्यांच्या नेतृत्वाखालील कार्याची दखल घेत २०१५ मध्ये वेंगुर्ला येथे उत्कृष्ट तालुकाध्यक्ष म्हणून त्यांचा सत्कारही करण्यात आला. आमच्या नाभिक संघटनेच्या बाबतीतही, त्यांचे सहकार्य नेहमीच मोलाचे राहिले आहे. त्यांचा विशाल दृष्टिकोन आणि मदत करण्याची वृत्ती खऱ्या अर्थाने त्यांच्या नावाला साजेसी आहे.

          पण विशाल कामत यांची खरी ओळख त्यांच्या व्यवसायापेक्षा त्यांच्या भक्तीतून अधिक स्पष्ट होते. श्री साईबाबांवरील त्यांची निस्सीम श्रद्धा त्यांना एका वेगळ्याच उंचीवर घेऊन जाते. केवळ स्वतः शिर्डीच्या अनेक वाऱ्या करूनच ते थांबले नाहीत, तर दरवर्षी कणकवली ते शिर्डी पदयात्रा आयोजित करून अनेकांना साईबाबांच्या भक्तीचा अनुभव देतात. आज ते केवळ एक यशस्वी व्यापारी नाहीत, तर एक निष्ठावान 'साईभक्त' म्हणूनही ओळखले जातात. त्यांच्या जीवनात कुटुंब, व्यवसाय आणि भक्ती यांचा सुंदर संगम दिसून येतो.

          विशाल कामत म्हणजे कणकवलीच्या मातीतील एक असा दीपस्तंभ, जो आपल्या कठोर परिश्रमाने, प्रामाणिकपणाने आणि विशाल हृदयाने अनेकांना प्रेरणा देत आहे. त्यांचे जीवन हे केवळ एका व्यक्तीची यशोगाथा नसून, ते कणकवलीच्या समृद्ध सांस्कृतिक आणि सामाजिक परंपरेचा एक भाग आहे.

©️ प्रवीण कुबल,तालुका सरचिटणीस, कणकवली तालुका नाभिक संघटना